Neem een flesje van Corona-bier, snij de hals eraf en zet daar een kroonkurk op met de kleuren van de Terschellinger vlag. Ziedaar het Schylger Slokje. Het is een van de talloze ideeën die Bramer en Machiela hebben om glasafval te hergebruiken. Het is een aanvulling op hun al bestaande webshop met onder meer truien, dekbedden, petten en mondkapjes van Terschelling, Vlieland, Fryslân en Leeuwarden.

De tuin van het eilander koppel staat vol met bakken glas. Verschillende horecaondernemers weten het tweetal uit Hoorn snel te vinden. ,,Gisteren belde iemand van de Groene Weide nog aan met twee blauwe flessen”, vertelt Bramer. ,,Hij zei: ‘Ik zou ze bijna weggooien, maar toen dacht ik: ik fiets even door.’ Het is toch geweldig dat iemand die moeite neemt? Ik ga hier mooie vazen van maken voor de bloemenwinkel van Midsland.”

Mooi en functioneel

Bramer zet enkele Ketel 1-flessen op tafel, gevuld met macaroni en koffie. Machiela: ,,Zet zulke potten op een rij en het ziet eruit alsof je het in een of andere vintage store hebt gekocht. Als het mooi en functioneel is, willen mensen best betalen voor gerecycled materiaal. Dat is een ontwikkeling die je ziet.”

Op deze bewaarglazen wil het stel plastic doppen maken van afvalplastic van het eiland. Daarvoor werken ze samen met Stichting De Jutfabriek, een andere startende onderneming van twee eilanders die gejut plastic lokaal wil omsmelten tot nieuwe producten. Zulke recycleondernemingen sluiten goed aan bij de missie van alle eilandgemeenten om zo veel mogelijk circulair te worden.

Ik heb al honderden uren staan schuren, als je dat berekent zou zo’n glas wel dertig euro of meer moeten kosten

De eerste order hebben Machiela en Bramer al binnen. Hotel Schylge op Terschelling bestelde vijfhonderd glazen om de plastic bekers in het hotel te vervangen met het eigen afvalglas dat anders in de glasbak zou verdwijnen. Zo’n bestelling is mooi, maar tot nu toe is er nog geen verdienmodel, zegt Machiela. Bramer vult aan: ,,Ik heb al honderden uren staan schuren, als je dat berekent zou zo’n glas wel dertig euro of meer moeten kosten.”

Jeuk

Machiela neemt een slok koffie uit een zelfgemaakt blauwkleurig glas. ,,Maar als je zulke vormen ziet”, zegt hij, wijzend op de ‘koffiemok’ ,,dan word ik daar echt blij van. Daar moet je toch wat mee kunnen? Sapflessen van Albert Heijn of longneckjes van Heineken gaan zo de glasbak in. Ik krijg er jeuk van als ik zulke dingen zie: de waanzin dat het voor eenmalig gebruik is.”

Alles wat je niet hoeft af te voeren, scheelt weer. Je houdt hier een goed gevoel aan over. Ik vind het gewoon lekkerder

Weliswaar kan veel glas in hoge mate gerecycled worden. Maar het eenmalig gebruik is niet het enige probleem, zegt Bramer. Afval afvoeren van het eiland kost veel geld en zorgt voor verhoogde uitstoot. ,,Alles wat je niet hoeft af te voeren, scheelt weer.” Machiela neemt nog een slok: ,,Je houdt hier een goed gevoel aan over. Ik vind het gewoon lekkerder.”

Voor Machiela en Bramer is er naast duurzaamheid nog iets anders van belang. ,,Het verhaal moet kloppen”, is het mantra van Machiela, die zelf een reclamemarketingbureau heeft. Alle producten die hij verkoopt moeten een verhaal hebben dat gelinkt is aan het eiland. Zo verkoopt het stel de wijn Juttersbloed ter herdenking van de scheepsramp van de West-Aleta, honderd jaar geleden, capuchontruien waar in de zak een aangespoeld barnsteentje van het strand is genaaid en strandtassen gemaakt van afgeschreven zeilen.

Kloppend verhaal

Ook iets wat helemaal geen directe link met het eiland heeft moet zo’n ‘kloppend verhaal’ hebben. Zo verkopen Machiela en Bramer ook vijfliterprullenbakjes, die de toerist alleen mag meenemen als hij deze vult met rotzooi op het strand. ,,Als wij honderd prullenbakjes verkopen gaat er vijfhonderd liter afval mee”, zegt Machiela. ,,En dan zeggen mensen: ‘Wat als we het niet doen?’ Dan zeg ik: ‘Dan heb jij een probleem, want iedere keer dat jij dat prullenbakje ziet denk je: o jee, ik had het beloofd.’ Dan heb je er geen plezier van.”

Als een toerist vraagt: ‘Heb je dat van het strand?’, dan zeg ik: ‘Dat zou kunnen.’ Dat mag hij dan zelf invullen, dat is de magie van het product

De glazen van Juttersglas komen niet per se van het strand, maar veelal bij horecaondernemers van het eiland vandaan. Wel wordt het logo op het glas gezandstraald met Terschellinger strandzand. Machiela ,,Ons glas kan best op het strand hebben gelegen, dat weet ik niet. Als een toerist vraagt: ‘Heb je dat van het strand?’, dan zeg ik: ‘Dat zou kunnen.’ Dat mag hij dan zelf invullen, dat is de magie van het product.”

De glazen worden op bestelling gemaakt. Bestellen kan op de website www.weetwatjemist.nl en op de braderie op Terschelling